Het was interessant te ervaren hoe groot de invloed van de smaak van een dirigent op de klanken van een orkest kan zijn. Waar de enthousiaste Johan voor de pauze van de cellisten en tweede violen een grillig staccato bij Rossini verlangde, oefende Egbert met hen op een warmere klank in datzelfde stukje, met vanzelfsprekend een heel ander effect. Beiden waren zo bescheiden om te vermelden: “Dit is hoe ík denk dat het moet klinken”. Dergelijke subtiele variaties bieden natuurlijk een oneindig scala aan muzikale mogelijkheden. Hoewel wij nu nog flink repeteren op noten en ritmes, ben ik heel benieuwd wat voor versies wij uiteindelijk van de stukken zullen neerzetten met elkaar!
Tenslotte was Airchestra:
D-2
vc-2 vi2-4 vi1-3fa-1 kl-1 ho-1 fl-1 hn-1
trbn-1 tpt-2 perc-0 pf-0
Groet, Suzanne
trbn-1 tpt-2 perc-0 pf-0